Belet hen het spelen!

De nationale en internationale politiek, de economische relaties en de dagelijkse sociale omgang beginnen meer en meer op een voetbalwedstrijd uit de Belgische competitie te gelijken: slechts enkelen denken nog vooruit, de anderen verhinderen vooral dat de tegenpartij vooruit kan gaan. Het grote proactieve denken dat op dit moment op alle domeinen wordt gestimuleerd, leidt voorlopig niet tot een algemene vooruitgang. Die is er wel maar alleen in heel beperkte deelgebieden. Op dit ogenblik wordt die vorm van denken vooral gebruikt om anderen het spelen te beletten. Overal wordt een partijtje schaak gespeeld. Als wij dit doen, wat zal de andere dan doen en vooral wat kunnen wij doen opdat hij of zij dat niet zou kunnen doen? Alle internationale betrekkingen, Wikileaks bewijst dat nog maar eens, steunen op voorkennis. Beslissingen worden vooraf gestuurd. Vraag dat trouwens ook maar eens aan de UEFA!

De onderhandelingen over een nieuwe federale regering worden niet aan tafel gevoerd maar proactief via lekken in de media. Iedereen is vooral tegen iets. Het is meer dan ooit in om tegen iets te zijn! En als er ook maar iemand tegen iets is dan wordt daar heel hard rekening mee gehouden. Hoe harder hij roept, hoe meer men luistert. Ook hier weer denkt men proactief en verhindert men dat een plan, gebeurtenis of een actie plaats vindt. Mijn buur zingt terwijl hij het gras afrijdt? We doen hem een proces aan! Er is sprake van een KMO-zone in de buurt? We richten vlug een actiegroep op! Net als in het voetbal waar de zwakkere de sterkere belet van te voetballen en puur verdedigend speelt, confer Sint-Truiden-Club Brugge. En wie krijgt de aandacht en zelfs lof? Juist, hij of zij die de ander het spelen belet! Een beetje de omgekeerde wereld als je het mij vraagt.

Ik krijg zo stilaan de indruk dat in dit land niemand nog voor iets is. Doe iets of stel zelfs nog maar alleen iets voor en er steekt al een storm van protest op. Of het nu gaat over huizen bouwen of slopen, bedrijven bouwen, wegen leggen, windmolens, overstromingsgebieden, bomen planten of bomen kappen… er is altijd kritiek. Iedereen denkt voor zich en zijn onmiddellijke nabijheid. Het algemeen belang is verkaveld in onnoemelijk veel individuele kavels. Puzzelstukjes waar geen geheel meer mee te maken valt. Het individu heerst en de macht van het collectief is uitgehold. Zo erg dat gewoon regeren en gewoon leven, niet alleen in België maar in heel de wereld, onmogelijk is geworden. Nergens wordt nog een consensus bereikt waardoor slapende vulkanen opnieuw actief worden, letterlijk en figuurlijk. Het maakt de weg vrij voor populisten en extremisten. Er worden miljarden verdiend maar tezelfdertijd wordt de armoede groter. Wie begrijpt nog dat daklozen in België gewoon sterven van de koude, overgelaten aan hun lot. Niemand neemt nog een beslissing. Niemand kan ook nog een beslissing nemen. Eigenbelang eerst. Het wordt dringend tijd dat de slinger weer de andere richting uitgaat. Dat er op alle vlakken collectief wordt gedacht. Nationaal en internationaal. Het verregaande individualisme lost immers geen problemen op. Integendeel!

Terug naar overzicht