De crisis rond Fortis is op meer dan een vlak leerrijk. Ten eerste leert ze ons hoe het grootkapitaal met het geld van en bij uitbreiding de gewone man zelf, omgaat. Noodgedwongen moesten de heren van het internationaal kapitaal , met dank aan een aantal Amerikaanse bankiers die mikten op winsten boven de sterren, terug afdalen naar de aarde. Onwennig luisterden ze naar mensen van vlees en bloed, niet naar aandeelhouders die cijfermatig te manipuleren waren. We pakken jullie straks wel terug, hoorden we de financiers denken. Banken in crisis? Industrie in crisis? Even aankloppen bij de regering. Een land kan zijn volk niet in plan laten, internationale concerns kunnen en doen dat wel. Gelukkig zorgen loon- en weddetrekkenden, zelfstandigen en KMO’s, de trouwe belastingbetalers, voor de nodige stabiliteit. Al ligt voor hen geen reddingsplan klaar.

Over de communicatie rond de zaak Fortis, kunnen we een boek schrijven. Communicatie in tijden van crisis moet vooral duidelijk, eerlijk en eensgezind zijn. Niets daarvan hier. Alle partijen voerden hun eigen spektakel op. Ter ondersteuning van de onrust en de chaos. Waar bleven de kenners, de media en de regering om een duidelijke visie te geven? Crisiscommunicatie moet vooral ook een visie, een toekomstbeeld voor ogen hebben. Alle belanghebbende groeperingen stelden het niet volgen van hun project als een catastrofe voor.  No future! Hoe maak je de bevolking bang! En dat is geen goed uitgangspunt om aan de toekomst te werken. Als het grootkapitaal niet langer casinowinsten zou nastreven op de beurs, zouden we al een stap in de goede richting zetten.  Streven naar gewoon rendabele bedrijven is de opdracht.